Toen ik deze tekst las moest ik denken aan het laatste hoofdstuk van de Bhagavad Ghita en aan het liedje ‘loop de regen in’ van Theo Nijland. Het is een liefdesverklaring.
“In de Onvoorstelbare Onbevattelijke, de Vader, de Volmaakte die het Al schiep, in Hem is het Al en het Al heeft Hem nodig, want alhoewel hij hun volkomenheid in zichzelf bewaarde had hij die niet meegegeven aan het Al. Niet dat de Vader hen dit misgunde want waarom zou Hij Zijn ledematen iets misgunnen? Maar had deze eon aldus een volkomenheid meegekregen dan zouden zij niet tot de Waarheid gekomen zijn. Híj bewaart in Zichzelf hun volkomenheid en vergunt hun die als een wederkeer naar Hem en als een volkomen eenheidskennis. Hij is het die het Al schiep en het Al is in Hem en het Al heeft Hem nodig.”
De eerste keer toen ik het laatste hoofdstuk van de Bhagavad Ghita hoorde, barstte ik in huilen uit. Nu ook weer. Wat moet ik hier meer over zeggen?! Luister voor jezelf…
De roep van mijn ziel 