Dit deel gaat over de weg die Jezus de Christus toonde die naar Waarheid leidt en hoe de Dwaling een sluier is. Die sluier was er de oorzaak van dat we de weg niet konden zien. Jezus verlichtte ons met zijn kennis.
Hieronder de tekst uit de Hammadi geschriften:
De vergetelheid die eigen is aan de Dwaling is niet door de Vader gemanifesteerd. Zij is niet een licht afkomstig van de Vader. Vergetelheid is niet ontstaan vanuit de Vader, maar zij ontstond wel vanwege Hem. Wat echter in Hem bestaat is de kennis die verschijnt opdat vergetelheid teniet wordt gedaan en de Vader wordt gekend. Aangezien vergetelheid is ontstaan doordat de Vader niet werd gekend zal die vergetelheid terstond verdwijnen zodra de Vader wordt gekend en dit is de blijde boodschap van Hem die zij zoeken die vanwege de barmhartigheid van de Vader aan de volmaakten werd geopenbaard: het verborgen mysterie Jezus de Christus door wie Hij zijn licht heeft uitgestort over hen die vanwege de vergetelheid in duisternis verkeerden. Hij verlichtte hen en toonde hun een weg. Die weg nu is de Waarheid die hij hun leerde.
Hieronder een uiteenzetting hoe ik het nu zie. Ik ben natuurlijk geen theoloog en ik heb zeker de waarheid niet in pacht, maar ik heb me wel heel erg hierin verdiept.
Vergetelheid
Een deel van God is zich niet bewust van zichzelf, de Vader. Dat deel gelooft in de dood en is bang en creëert lijden en houdt deze gebroken wereld in stand. Het is bang voor de dood, omdat het niet weet dat het een geestelijk wezen is. Het identificeert zich helemaal met materie, met stof, met het vlees, het lichaam. Eerst wordt ons duidelijk gemaakt dat de sluier niet gemaakt is door de Vader. Het is wel vanwege de Vader. Dat is iets om over na te denken. God is onmogelijk om te kennen, vanwege Zijn transcendente karakter. ‘God is geest’, zegt Johannes in zijn Evangelie. Ik heb dat vertaald met bewustzijn, bron van bewustzijn, bron van onze denkgeest, onze scheppende kracht, het mysterie van het Leven. Allemaal nogal abstract. Daarom is de Vader, als archetype wel een wijze zet van Jezus. Zo is het voor een mens beter te behappen en geeft het een gevoel van geborgenheid. Dat is beter dan angst. In het Geheime boek van Johannes wordt ons duidelijk gemaakt dat je alleen maar kan uitleggen wat God niet is. Wat Hij wel is, is onbeschrijfelijk, onvoorstelbaar en onuitsprekelijk. Het ervaren hoe het is zonder God, is dan wellicht de enige manier om Hem te leren kennen. Dat is de zondeval, de afscheiding. Eva wilde God kennen?! Ze wilde niet als een arrogant wezen net zo machtig zijn als God. Ze wilde uit liefde voor God, God kennen? Welk kind wil niet net zo zijn als zijn/haar vader, als het liefde voor zijn/haar vader voelt? Jammer dat we dit als hoogmoed zijn gaan zien, terwijl we toch aldoor zelf ook zien hoe onze eigen kinderen zijn! We kunnen zoveel leren als we beter waarnemen en dan vooral zonder angst leren te kijken, zonder al die oordelen. Met angst geeft vertekende beelden, zoals een lachspiegel. Alleen het lachen vergaat ons inmiddels.
Een metafoor van Martin
Ik moet nu ook denken aan mijn man die bassist was en wel eens tegen mij zei dat je de bassist het beste kon horen in een liedje, als je de baspartij weg zou laten. De hele swung is er dan uit. Het loopt niet soepel. Een liedje zonder ritmesectie kan je niet op dansen ook. Wat een prachtige metafoor!
De kruisiging
Wat ik geleerd heb, is dat Jezus moest lijden en sterven als bloedoffer voor onze zonden. Eigenlijk hadden wij dus die martelingen moeten ondergaan, maar gelukkig stond Jezus voor ons in. Zijn bloed kocht ons vrij en zo kon de mens en God weer worden verzoend met elkaar. En daar moet ik dan blij van worden en mij verlost door voelen! Gelukkig: het was mijn schuld, maar een ander heeft de boete betaald. Ik voel me nog steeds – zo niet nog – schuldiger. Blijkbaar moest God bloed zien, voordat hij ons weer wilde aannemen in genade. Dat gaat er bij mij dus niet meer in. Dat kan niet God de Vader zijn. Dat is de verwrongen vertaling van de valse geest. Dat is het angstige ego dat spreekt. Waar is hier de barmhartige en genadige God? Waar is hier liefde? Het is trouwens bijzonder dat Jezus allerlei gesprekken voert tijdens zijn kruisiging. Alsof dat mogelijk is terwijl je bijna stikt en ongelooflijk veel pijn moet hebben. Vreemd dat nooit eens iemand zich afvraagt hoe dat kan… Ja, zal de Christen zeggen, dat komt omdat hij God is. Dus dan heeft hij niet geleden toch? Hoe kan dat nou?! Hoe rijm je dat dan met het boeteverhaal? En nog steeds is er het geloof in schuld, waardoor er niets is opgelost of verlost. Vandaar nog steeds deze wereld vol lijden. Als we geen lijden meer wensen, dan moeten we het geloof in schuld opgeven. Het einde der tijden blijven we anders op deze manier uitstellen.
De wereld is overwonnen
Het is de bedoeling om dat onbewuste deel te doen herinneren en zo terug te doen keren naar de Vader. Jezus toonde met de kruisiging aan dat de dood niet bestaat. Dit veroorzaakte een schokgolf. Deze wereld is overwonnen! Het is volbracht! Angst regeert echter nog steeds op aarde (in het evangelie van Johannes staat dat Satan op aarde geworpen werd). Yaldebaoth die genoemd wordt in het Geheime boek van Johannes, weet niet dat hij een Vader heeft. Hij kent alleen zijn moeder. Voor mij staan deze verhalen symbool voor materie (moeder, aarde) versus geest (vader, hemel). Op aarde vergeet je heel snel dat je een geestelijk wezen met een lichamelijke ervaring bent. Alle mensen zijn in feite spiritueel.
Hypnose
Vergeving impliceert schuld. De zondeval veroorzaakte een trauma, dat bracht schaamte en dat gaf schuldgevoel en toen begon de nachtmerrie. Er is ook een andere mythe over de zondeval, die vertelt dat Adam een God was die gezonden werd als genezer, maar Adam werd gebeten door de slang en werd vergiftigd. Vergiftigd is denk ik de sluier der vergetelheid, dat je niet meer weet wie je bent. Dat is inderdaad het gif van deze wereld, die je hypnotiseert met allerlei afleidingen en verslavingen of je bent zo druk met overleven dat je aan leven niet toekomt. En religie, dat is wel de grootste en beste hypnotiseur die er is. Het doet me denken aan een dubbelspion die zo opgaat in zijn rol dat hij verstrikt raakt en zijn ware identiteit vergeet.
De omweg door de angst
De verhalen van de bijbel tonen ons eigenlijk de weg van de mens. De mens die misleid wordt door de valse geest, door het ego. We gaan door het duister (onbewust) naar het Licht (bewust). In Een Cursus in Wonderen spreekt Jezus over de omweg door de angst. Angst is gebrek aan liefde en duisternis is gebrek aan licht (bewustzijn). Op zichzelf staand hebben ze geen bestaansfundament.
Onschuld wist alle tranen
Zodra je dus weer heel bent, terug bij de Vader, is de nachtmerrie voorbij. Dan verdwijnt deze wereld en is er geen lijden meer. Je was en bent onschuldig en ongeschonden en heel. Dit is nooit anders geweest. Daarom schreef ik dat onschuld alle tranen wist. Als je gelooft in schuld, dan moet je gestraft worden. Dat is typisch de logica van het ego. Schuld en boete gaan hand in hand. Op deze manier wordt karma ook vaak uitgelegd, dat het een soort straf of wraak is. Het karma moet vereffend worden. Je wordt pas verlost als je al je karma geheeld hebt en je dus al je schulden betaald hebt. Leven na leven na leven en elk leven maak je ook telkens weer opnieuw karma. Daar ontkom je niet aan. Het eindeloze rad van leven en sterven, reïncarnatie op reïncarnatie. Samsara noemen ze dat in het Boeddhisme. Slechts een enkeling wordt met heel veel moeite verlicht! Het is hopeloos! Ik zie karma niet op die manier. Voor mij is het een hulpmiddel, een leermiddel tot bewustwording en spirituele groei. Eerst schreef ik dat vergeving de stok tussen de spaken van het eeuwige rad van Samsara is, maar misschien is het wel onschuld. Jezus werd lam Gods genoemd. Dat symboliseert onschuld en daar geloof ik in. Zonder schuldgevoel kan je kijken zonder angst en dan is alles veel helderder. Zonder schuld is er geen vergeving nodig. Zodra het geloof in schuld wordt opgegeven, weet je dat je vrij bent en dat je dat altijd al was.
We zijn niet in de steek gelaten
Uit het Geheime boek van Johannes blijkt dat Jezus de Christus er al vanaf het begin der schepping was en in de Cursus in Wonderen lees ik dat de Heilige Geest er al is vanaf de afscheiding. We zijn dus nooit in de steek gelaten of uit het oog verloren! Jezus belooft ook bij ons te blijven tot het einde der tijden. Dat is denk ik als we allemaal ontwaakt zijn en teruggekeerd naar de Vader. Dan is tijd niet meer nodig. Eeuwigheid betekent voor mij niet altijd durend in de tijd, maar tijdloosheid. Tijd is nodig om te kunnen vergeven en te herinneren. Karma kan ook niet zonder tijd. Ons ego verschrompelt in tijdloosheid. Op aarde kan je alleen eeuwigheid ervaren in het NU. Ik heb een paar keer zo’n moment beleefd in het NU, waarbij het leek alsof er even geen tijd was. Een bevroren moment zeg maar.
Er is maar één soort liefde
Je bent een geliefd kind van God, altijd al geweest. Je zonden (alles wat je in je onwetendheid zonder liefde, zonder de goede geest deed) heeft de liefhebbende Vader je nooit aangerekend. Dat is liefde en die is ONVOORWAARDELIJK. Er is geen andere liefde dan dat. Dien alleen die onvoorwaardelijke liefde, want er is daarnaast geen andere liefde. Dat is ook wat Jezus ons onderwees. In de bijbel staat dat we geen andere goden voor Gods aangezicht mogen hebben. Maak van onvoorwaardelijke liefde dus je enige God, want er is geen andere. De wereld is niet de oorzaak, maar het gevolg. De wereld behoeft dus geen redding, maar wij wel.
Gebed uit de Upanishads:
Uit onwaarheid
Leid ons naar waarheid
Uit duisternis
Leid ons naar licht
Uit (de ervaring van) sterfelijkheid
Leid ons naar (de ervaring van) onsterfelijkheid
De roep van mijn ziel 
Misschien toch een paar puntjes die ik hier wil meegeven. Vrijblijvend natuurlijk! 😉
Je zegt: *****”Zodra je dus weer heel bent, terug bij de Vader, is de nachtmerrie voorbij. Dan verdwijnt deze wereld en is er geen lijden meer.”*****
Voor sommigen begint dan net de nachtmerrie of de “hel” (beeldspraak). Zoals ik hier https://mariaontwaakt.wordpress.com/2023/11/13/de-zoektocht-van-de-mens/#comment-368 reeds zei, komen we bij elke “dood” voor de “Vader” te staan (beeldspraak). In werkelijkheid zijn we altijd heel, maar de meesten beseffen het niet. De kunst is dus, de “Vader” te herkennen. Als je hem niet herkent, dan ervaar je het “Hem” als de “hel” en doe je alles om weg te komen. https://mariaontwaakt.wordpress.com/2023/11/13/de-zoektocht-van-de-mens/#comment-370
We zijn dus heel, maar de meesten beseffen het niet. Als men de “Vader” niet herkent bij de “confrontatie”, dan heeft men de groot probleem. Het lijden neemt dan grote proporties aan. Het lijden kan dan tijdelijk heviger zijn dan op deze ogenschijnlijke aardbol. Het is het individu die de “Vader” niet herkent, die onbewust zichzelf dit lijden aandoet. Elke spirituele praktijk/onderzoek geeft hier een waarschuwing voor, die luidt: “VLUCHT NIET !!! BLIJF STAAN !!!” Die waarschuwing is eveneens beeldspraak. Die waarschuwing wordt niet voor niets met aandrang gegeven. Iemand die niet getraind is, zal natuurlijk automatisch vluchten, de aangeleerde angst neemt het automatisch over. Dat is de kern van karma. Het is dus niet zo eenvoudig. Het is niet allemaal rozengeur en maneschijn.
Over karma bestaan er veel misverstanden.
Je zegt: *****”Het karma moet vereffend worden. Je wordt pas verlost als je al je karma geheeld hebt en je dus al je schulden betaald hebt.”*****
Karma hoeft niet “vereffend” te worden. Het is geen “schuld” die je moet “vereffenen/betalen”. Als men karma begrijpt, dan heeft men eigenlijk al kennis over de “Vader” (zie mijn uiteenzetting hier boven). Karma kan heel snel verdwijnen als men de spirituele praktijken toepast en onderzoekt. Karma “vereffenen” is iets dat ontstaan is bij gelovigen. Gelovigen hebben geen idee waar de Dharma (leer van de Boeddha) over gaat. De Dharma is een praktisch onderzoek, geen geloof. Karma is dus helemaal niet hopeloos. Het “eeuwige” rad van samsara, die je ook weergeeft met een afbeelding, heeft een aandrijving. Die aandrijving is ook afgebeeld. Je hoeft enkel die aandrijving te stoppen en het wiel stopt (= einde karma).
Vriendelijke groet
LikeLike
Het ego is bang voor de Vader inderdaad.
Ik bedoel met mijn tekst over karma juist uit te leggen dat het hopeloos is als je maar blijft geloven in dat schuld-/boete-verhaal. Ik zoek naar die stok die je tussen de spaken kan stoppen om zo het wiel te stoppen, zoals jij ook uitlegt, dat je de aandrijving moet stoppen. Onschuld is voor mij wel essentieel hierin. Ikzelf zie karma niet als een strafsysteem, maar een hulpmiddel tot bewustwording. Ik zal dat beter en duidelijker vermelden in de tekst. Bedankt voor je reactie.
LikeGeliked door 1 persoon