Logos 114:
Simon Petrus zei tot hem: “Laat Maria van ons weggaan, want vrouwen zijn het Leven niet waardig.” Jezus sprak: “Ziet, ik zal haar leiden en haar mannelijk maken, opdat zij ook een levende geest worde, gelijk u mannen. Want iedere vrouw die zich vermant zal het Koninkrijk der Hemelen ingaan.”
Dit is de laatste logos en ik vind het niet zo’n leuk einde. Petrus is hier echt aan het oordelen en nogal onwetend, maar gezien de kerkgeschiedenis klopt dit beeld wel. Het gaat hier overigens over Maria Magdalena, de beste leerling van Jezus. Petrus was ordinair jaloers. Wat mij betreft staat Petrus aan de poort van de hel in plaats van aan de poort de hemel!
Waar komt die vrouwenhaat vandaan?
Het verhaal dat de Joden (en de Christenen en de Moslims ook) verteld is over hoe de ‘zonde’ in de wereld gekomen is, ‘rechtvaardigt’ de vrouwenhaat en hoe fijn is dat, dat je haat ondersteund wordt door ‘heilige’ boeken! Mister ego smult ervan en lacht zich dood, letterlijk! Ik las trouwens laatst dat er ook mensen zijn die eraan twijfelen of Genesis wel door Mozes is geschreven. Het is dus omstreden zoals dat heet. Er zijn weinig Christenen die dit weten of die zich ooit iets afvragen wat hun ‘heilige’ boeken betreft. Ook hoor ik dominees hier weinig over spreken van de kansel en die horen dit toch echt te weten! “Beminde gelovigen, sorry er staat een foutje in ons studieboek”, dat hoor je nooit, nee “dit is het Woord van God”, galmt het door de kerk. Ik vind het niet meer om aan te horen. Welke God?! Elke bijbel zou een enorm voorwoord moeten hebben over de oorsprong ervan. Durf zelf te denken en durf het te bevragen als het niet strookt met je hart of met je gezonde verstand. Je kan niet iets geloven wat niet strookt met je hart of met je eigen logica. Je houdt dan jezelf voor gek. Naast het Bijbelse verhaal zijn er andere – nog oudere – geschriften gevonden die een andere versie verkondigen. Daarin blijkt de mens onschuldig en is het een aangelegenheid van de goden (meervoud, kleine letter). Het blijft altijd omstreden om je geloof te baseren op het geschreven woord. En het is maar net wat je wil geloven dan natuurlijk. Ik pleit ervoor dat je in boeken geen absolute waarheid meer zoekt. Voor mij is alleen het leven zelf heilig en dat is een mysterie, een absoluut mysterie. Al het andere is omstreden. Ik leer nu te leven met al deze twijfels en vragen, maar dat vereist soms moed. Hieronder een mooi gedicht van Rainer Maria Rilke over hoe te leven met je vragen.
Wat mij raakt,
Men moet de dingen
eigen, stille, ongestoorde ontwikkeling laten,
die diep van binnen komt
en die zich door niets laat haasten of versnellen;
eerst volledig rijpen –
en daarna baren…
Rijpen als een boom,
die zijn sapstroom niet stuwt
en die rustig in de lentestormen staat,
zonder angst
dat er straks geen zomer kan komen.
Die zomer komt toch!
Maar hij komt alleen bij de geduldigen,
die leven, alsof de eeuwigheid voor hen ligt,
zo zorgeloos stil en wijds.
Men moet geduld hebben
tegen de onopgeloste zaken in ons hart
en proberen,
de vragen zelf lief te hebben,
als gesloten kamers
en als boeken,
die in een zeer vreemde taal geschreven zijn.
Het komt er op aan alles te leven.
Als je de vragen leeft,
dan leef je misschien langzaam maar zeker
zonder het te merken,
op een goede dag
het antwoord in.
De emancipatie van de vrouw
Jezus luidt hier het hele proces in van de emancipatie van de vrouw. Ook hier is de kerk niet erg behulpzaam geweest; in tegendeel. Maria Magdalena werd gedemoniseerd en de vrouw moest vooral zwijgen en dienstbaar zijn. Het gaat hier ook weer over de balans tussen het vrouwelijke en het mannelijke. Beiden zijn goed noch fout. In balans brengen ze Vrede. Dit geldt voor zowel mannen als vrouwen. Dit maakt ook duidelijk dat er sprake is van gelijkwaardigheid; iets waar veel mannen toen (en nu ook) nog niet aan toe waren/zijn.
Hoofd en buik, vogels en vissen
De mannelijke energie wordt vooral vertegenwoordigd door hoofd, denken, rede, actie, geven, zon, geest en de vrouwelijke door buik, voelen, intuïtie, passief, ontvangen, maan, materie. In het hoofd zie ik de vogels van het luchtruim en in de buik de vissen van het onderaardse. Zie weer logos 22, deze ga ik steeds mooier vinden. Het hart is adrogyn en verbindt hoofd en buik.
De valkuilen
Vaak denken we dat de vrouw klaar is met emanciperen, maar dat denk ik niet. Teveel vrouwen durven nog steeds niet hun plek in te nemen en zijn alleen maar aan het pleasen, zichzelf helemaal wegcijferend. Dit is een overlevingsstrategie. Generaties en eeuwenlange onderdrukking is niet zomaar geheeld. En het gebeurt nog steeds in grote delen van de wereld. Vrijwel alle religies zijn patriarchaal en dus uit balans. Ook in de oosterse religies speelt dit en bij de natuurvolkeren is het ook niet altijd veel beter. Er is nog veel verwarring over emancipatie. Vrouwen kunnen bijvoorbeeld dezelfde fouten als mannen gaan maken in hun zoektocht naar meer mannelijke energie zoals teveel roken en drinken, gaan stressen in de ratrace…enzovoort. Ikzelf deed dat ook, heel stoer, maar niet heus. Dat lijkt mannelijk, maar is gewoon dom, verder niks, haha, ik moet er nu om lachen. Als je als vrouw meer in contact wilt komen met je mannelijke energie, dan moet je niet het vrouwelijke afwijzen. Dan is er nog steeds geen balans. Het is niet de bedoeling dat je een man wordt. De bedoeling is om beide energieën in je te integreren. Denk aan de Kundalini. Uiteindelijk ontmoeten de twee slangen elkaar in het bruidsvertrek.
Wijze mannen
Zonder wijze mannen zal de vrouwenemancipatie geen succes worden denk ik. Ik denk dat een wijze man in je omgeving heel behulpzaam kan zijn om meer in contact te komen met je mannelijke energie. Dit kan je vader, je broer, je partner, een vriend of een leraar zijn of je zoon. Maria ontmoette Jezus. In mijn dromen is de man vaak een oudere man, een jager in een bos. Een jager klinkt agressief, maar zo ervaar ik hem niet. Hij beschermt mij altijd tegen de wilde dieren. Vaak loopt hij samen met een wolf. Het is een rustige man die weet wat hij doet. Ik voel mij veilig bij hem.
Innerlijk kind
Als ik voor mezelf spreek, weet ik niet precies hoe het met mijn balans gesteld is op dit gebied. Ik denk dat mijn masker mannelijk overkomt, maar ja, maskers… Wat wil ik dan verbergen? Ik vermoed een heel bang, opgesloten meisje. Misschien is dit masker een beschermingsmechanisme. Ik zag haar zitten in een donker hok, haar armen over haar opgetrokken knieën heen en haar hoofd naar beneden. Ik schat haar een jaar of tien. Hier is nog werk aan de winkel.
Hieronder wat boekentips:
Vrouwen horen niet ‘braaf’ te zijn.
De roep van mijn ziel 