Logos 97:
Jezus sprak: “Het Koninkrijk van de Vader is gelijk een vrouw die een kruik vol meel draagt. Lopend op een weg, nog een eind van huis, brak het oor van de kruik en het meel stroomde achter haar op de weg. Zij merkte niets; zij had niet gemerkt dat er wat gebeurde. Toen ze thuis kwam zette ze de kruik neer en merkte dat hij leeg was.”
Ook deze uitspraak is voor mij onbekend en ik snapte er niks van. Waarom een vrouw? Is het een ongeluk?
Zand
Soms glipt het leven als zand tussen je vingers door. Als je even niet oplet heb je alles gemist, ben je er doorheen geslapen. Ineens word je wakker, maar je ben te laat. De kansen zijn verkeken. Dat voel ik, maar toch denk ik niet dat Jezus dit bedoelt. Vermoedelijk spreekt hier nu een bang egootje.
Noach en de zondvloed
Dat komt ook in mij naar boven. Niemand wilde het zien of horen, dat de wereld zou vergaan. Noach werd bespot en niet geloofd, totdat het te laat was. Ook nu is dit natuurlijk een actueel thema, want hoelang kunnen we nog doorgaan op deze manier? Is de kruik niet al haast leeg? Maar ja, dat lijkt me dan niet het beloofde land, het Koninkrijk waar Jezus over spreekt. Dit zijn doemscenario’s en dat verwacht ik niet van Jezus in deze context.
De kruik
Is het de bedoeling dat de kruik barst en leegloopt? Staat de kruik hier symbool voor de ziel? Volgens Bram Moerland is het de vrouw die symbool staat voor de ziel. Wat de ziel is weet ik niet. Voor mij is het je werkelijke wezen. Ze gaat op weg, haar levensweg wel te verstaan, en ze draagt een last met haar mee (de zware kruik vol meel). Elke ziel draagt een last met zich mee. Dat kan van alles zijn. Je bent hier om dat te helen, te ledigen (mooi woord).
De kruik moet leeg
De bedoeling is dus dat die kruik leeg gaat. Dat kan alleen als de kruik barst. Ik denk nu weer aan dat liedje van Leonard Cohen: “there’s a crack in everything, that’s where the light gets in.“ Het leven zal er alles aan doen om het proces zo snel mogelijk te laten verlopen, maar de mens heeft een vrije wil, dus het zal waarschijnlijk niet altijd volgens plan gaan. We missen vaak kansen in onze onwetendheid denk ik. Gelukkig mag je het zo lang uitstellen als je wilt, maar van afstel is geen sprake uiteraard. Er zijn ook religieuze/filosofische stromingen die de vrije wil ter discussie stellen of zelfs ontkennen, maar zoals ik er nu in sta denk ik dat ik een vrije wil heb. Een aantal zaken staan denk ik wel vast, maar er zijn verschillende scenario’s mogelijk. Het leven biedt ons veel mogelijkheden.
De lange weg naar huis
Als de kruik gebarsten is begint er een proces. Alles zal aan het licht komen, totdat de kruik leeg is en de ziel bevrijd. Ik (of mijn ego…) heb het licht wel eens genadeloos genoemd. Het is een lange weg, want ze is nog ver van huis staat er. Zolang je bang bent voor dat licht, voor jezelf, heb je nog een weg te gaan. Toch was ik me al bewust van mijn angst. Misschien was dat wel een eerste voorzichtige stap in de goede richting. Onderstaande tekst schreef ik decennia geleden. Ik voelde me toen verweesd en verdwaald. Ik hield van de schemer en de nacht.
Voorjaar,
De zon schijnt
het is windstil
geen vuiltje aan de lucht.
Vandaag verdwijnt
voorjaar in april
zonder een zucht.
De nacht sluipt
langzaam binnen
haast geruisloos
en zal overwinnen
…voor altoos!
Dan komt een nieuwe morgen
met frisse geuren
en zachte dauw.
Ze houdt nog verborgen
alle felle kleuren
maar de dag komt gauw.
Met genadeloos licht
verslindt ze mij
zonder te waarschuwen.
Ik verberg mijn gezicht
alles gaat voorbij
en ik volg de schaduwen.
Het gaat ongemerkt
Dat vind ik wel een bijzonder detail. Onze ziel draagt dus op een gegeven moment ook illusoire lasten met haar mee! Ze denkt dat ze een zware kruik meezeult, maar de kruik is misschien al half leeg! Voor alle mensen die het nu even zwaar hebben is dit wellicht een troost en een bemoediging.
Ze lette niet op
Als je het leven vertrouwt zal het gaan zoals het moet gaan. Veel spirituele mensen barsten van de dadendrang om de kruik geforceerd open te breken of om het proces te versnellen. Wellicht doe je er dan juist langer over, omdat je jezelf dan verwondt of nog meer karma creëert. Van de regen in de drup dus. Snel is langzaam weet je nog? “Luiheid is een deugd” grap ik wel eens. Het leven zelf zal het je tonen. Ga mee, beweeg mee, verzet je niet tegen wat er gebeurt. Vertrouw erop dat het allemaal jouw ziel dient. Ik denk aan “Uw Wil geschiede”. Uiteindelijk is dat namelijk ook wat je zelf wilt. Misschien is dat wel de moeilijkste uitdaging.
Thuis
Als de kruik leeg is, ben je thuis. Hoe mooi is dat? Dus niet, dan mag je naar huis toe gaan, nee, dan ben je thuis. Hoe lichter (leger) je wordt, hoe dichter je bij huis bent. Maar ja, soms lijkt het nog zwaar. Dan zeg ik: houd vol, alles gaat goed!
De roep van mijn ziel 